ഇനി ഇ-ക്ലാസ്മുറികൾ

ഇനി ഇ-ക്ലാസ്മുറികൾ



വിവരസാങ്കേതിക വിദ്യ കാണെക്കാണെ വളരുന്ന ഒരു സാമൂഹ്യപരിസ്ഥിതിയിലാണ് നാമിന്ന് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. കണ്ടാൽ തിരിച്ചറിയാത്ത രൂപഭാവങ്ങളോടെ ഓരോമണിക്കൂറിലും ഐ.ടി.രംഗം പരിണമിക്കുകയാണ്. നമ്മുടെയൊക്കെ കമ്പ്യൂട്ടറുകളിലെ ഓരോ സോഫ്ട്വെയറും 3 മിനുട്ടിൽ ഒരു പ്രാവശ്യം എന്നകണക്കിൽ (നെറ്റിൽ) അപ്പ്ഡേറ്റഡ് ആവുന്നു. വലിയ വില കൊടുത്തു വാങ്ങിയ ഏറ്റവും പുതിയ സോഫ്ട്വെയർ ഇൻസ്റ്റാൾ ചെയ്യുന്ന ഉടനെ ഓൺലയിനിൽ അപ്പ്ഡേറ്റഡ് ആവുന്നു. വിവരങ്ങൾ മാത്രമല്ല അതുകളെ പ്രോസസ് ചെയ്യാനുള്ള സോഫ്ട്വെയറുകളും അനുനിമിഷം പുതുക്കപ്പെടുന്നു. Times of India ദിനപത്രം നെറ്റിൽ നോക്കൂ. ഒരിക്കൽ ഡ്ഔൺലോഡ് ചെയ്ത്
വായിച്ച് കഴിഞ്ഞ് ഒരു 5 മിനുട്ടിനു ശേഷം അതേ വിൻഡോ refresh ചെയ്തു നോക്കൂ. പ്രധാനവാർത്തകളൊക്കെ പുതുക്കപ്പെട്ടിരിക്കും.വിക്കിപീഡിയ ഒരു ദിവസംതന്നെ ആയിരക്കണക്കിന്ന് പുതുലേഖനങ്ങളുമായാണ് നമുക്ക് മുന്നിൽ തുറന്നുവരുന്നത്. സോഫ്ട്വെയറുകൾക്കൊപ്പം മെഷിനുകളും , വിഡ്ജെറ്റുകളും അനുദിനം പുതുക്കപ്പെടുന്നു. ഇന്നുവാങ്ങുന്ന ഏറ്റവും പുതിയ ലാപ്ടോപ്പും മൊബൈല്ഫോണും ഐപൊഡും (ഇതെല്ലാം ചേർന്നൊറ്റ മെഷിനാവുന്നു എന്നതു മറ്റൊരുകാര്യം) നാളെക്ക് outofdate ആയിത്തീരുന്നു. ഈയൊരു പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് നമ്മുടെ ക്ലാസ്മുറികൾ ഇതൊക്കെ എത്രമാത്രം പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നുവെന്നും , അതിനായി നാം എന്തൊക്കെ ശ്രമങ്ങൾ നടത്തുന്നുഎന്നും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടേണ്ടിവരുന്നത്.
മൊബൈല്ഫോൺ കയ്യിലില്ലാത്ത അധ്യാപകരില്ല. അതു എപ്പോഴും പോക്കറ്റിൽ കിടന്നങ്ങനെ റിങ്ങ്ചെയ്യും. സാധാരണ ഒരു മൊബൈലിൽ 9 മെനു കാണാം. ഒരൽപ്പം മികച്ചമോഡലിൽ ഇതു 80 നു മുകളിലാണ്. ഇതിനുപുറമെ ഡസങ്കണക്കിന്ന് പുതിയ സോഫ്ട്വെയറുകൾ കൂട്ടിച്ചേർക്കുകയുമാവാം. ഇതൊക്കെ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ നമ്മുടെ മിടുക്കൻ/മിടുക്കി കളായ അധ്യാപകർപോലും ഇതിലെ 10ഇൽ താഴെ മെനു മാത്രമെ പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നുള്ളൂ. ഒന്നോരണ്ടോ മെനു മാത്രം ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നവരാണു മഹാഭൂരിപക്ഷവും. വിളിക്കാനും കേൾക്കാനും . അൽപ്പം ചിലർ എസ്.എം.എസും.
ഒരു സാധാരണ മൊബൈൽ ഫോണിന്റെ കാര്യം ഇതാണങ്കിൽ കോടിക്കണക്കിന്ന് മെനുക്കളുള്ള കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ കാര്യം പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ.ഒരുശതമാനം പ്രവർത്തനം പോലും നമ്മുടെ മാഷക്കറിയില്ല. നോക്കിയിട്ടില്ല. ആവശ്യമുണ്ടായിട്ടില്ല. വികസിത രാജ്യങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ചു നാമൊക്കെ ഇപ്പോഴും മോബൈൽന്റേയും കമ്പ്യൂട്ടറിന്റേയും ആദ്യദിനങ്ങളിലാണ് എന്നർഥം. ഇതിൽതന്നെ കുട്ടികൾ മുതിർന്നവരേക്കാൾ ഒരു നൂറിരട്ടിയെങ്കിലും മുന്നിലുമണ്.അല്ലെങ്കിലും അല്ലെങ്കിലും ഏതു സാങ്കേതിക വിദ്യയും അതു ജനിക്കുന്നകാലത്തെ



പുതുതലമുറയ്ക്കാണല്ലോ ഏറെ പഴകുക. മാത്രമല്ല സംവേദനത്തിൽ അനായാസതയും കൂടും. പുതു തലമുറ മന:ക്കണക്ക് വിട്ട് കാൽക്കുലേറ്റർ ഉപയോഗിക്കുന്നതും ഉറക്കെ കൈകൊട്ടിയോ കൂക്കിയോ ആളെവിളിക്കുന്നതിന്നുപകരം ഒരു മിസ്കാൾ വിടുന്നതും ഇതുകൊണ്ടാണല്ലോ..

ഈ സാങ്കേതികവിദ്യാപരിസരം കുട്ടിക്കും അധ്യാപികക്കും നിത്യജീവിതാനുഭമാണെങ്കിലും ഇതൊന്നും ക്ലാസ്മുറികളിൽ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നില്ല എന്നതത്ഭുതമാണ്. IT Enabled Classroom എന്നൊക്കെ പറയുമെങ്കിലും അതെല്ലാം മിക്കപ്പോഴും ‘ഏട്ടിലെ പശു” തന്നെ. ഒന്നാമത് പൊതുധാരണ IT എന്നു പറയുന്നത് കമ്പ്യൂട്ടറും അനുബന്ധ സാമഗ്രികളുമാണെന്നു മാത്രമാണു. ഇതിനാണെങ്കിലോ കമ്പ്യൂട്ടർ പഠിച്ചിട്ടുമില്ല.(ഇനി ഈ പ്രായത്തിൽ അതൊന്നും പഠിയുകയുമില്ല!) മറ്റൊന്ന്, സയൻസ്, കണക്ക് വിഷയങ്ങൾക്കും ഇംഗ്ലീഷിനും കമ്പ്യൂട്ടർ പ്രയോജനപ്പെടുത്താം. മലയാളം, ഹിന്ദി,ഡ്രോയിങ്ങ്,പി.ഇ.ടി…തുടങ്ങിയവക്ക് ഇതൊക്കെ അപ്രായോഗികമാണ്. മൊത്തത്തിൽ IT Enabled അപ്രായോഗികമാണ്.



അപ്രായോഗികമെന്നു പറയുമ്പോൾ സാധ്യതകൾ ആലോചിക്കുന്നേ ഇല്ല. നല്ലൊരു കവിത, കഥ നന്നായി ചൊല്ലിയത് – ചൊല്ലി റിക്കാർഡ് ചെയ്തത് മൊബൈലിൽ സൂക്ഷിക്കുകയും അതു കുട്ടികൾക്ക് കേൾപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിൽ എന്താ അപ്രായോഗികത? നല്ലൊരു ഫിലിം ഭാഗം, ഒരു ഹ്രസ്വചിത്രം, ഒരു ഫോട്ടോ മൊബൈലിൽ ശേഖരിക്കുകയും അതു കുട്ടികൾക്ക് കാണിച്ചുകൊടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിലെന്താ അപ്രായോഗികത? പാഠഭാഗവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്, ക്ലാസ്റൂം പ്രവർത്തനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് നേരത്തെ പ്ലാൻ ചെയ്യാനും സംബാദിക്കാനും എന്താ പ്രയാസം? ഒരെഴുത്തുകാരനുമായി നടത്തിയ അഭിമുഖം മൊബൈലിൽ റെക്കോഡ് ചെയ്ത് കുട്ടികളെ കേൾപ്പിക്കാൻ നമുക്കു കഴിയണം. കയ്യിലുള്ള ഉപകരണത്തിന്റെ സാധ്യതകൾ പ്രയോജനപ്പെടുത്താൻ കഴിയുക എന്നത് തന്നെ ആധുനികകാലത്തോട് സംവദിക്കാൻ കഴുയുക എന്നതുകൂടിയാണ്. സാമാന്യം നല്ലൊരു മൊബൈൽ ഉപയോഗിച്ച് ചെറിയൊരു സിനിമ വരെ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയും. മൊബൈലിൽ എടുത്ത സിനിമകളുടെ ആഗോളതല മത്സരം വരെ നടക്കുന്നുണ്ട്. അതും മികച്ച സിനിമകൾ.
മൊബൈൽ മാത്രമല്ല, ക്യാമറ, മ്യൂസിക്ക് പ്ലയർ, ടി.വി, റ്റേപ്പ് റിക്കാർഡർ തുടങ്ങിയവയൊക്കെ IT Enabled എന്നു പറയുമ്പോൾ ആലോചിക്കണം.തീർച്ചയായും കമ്പ്യൂട്ടറും സാമഗ്രികളും ഉണ്ടാവണം. നമ്മുടെ ക്ലാസ് ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഇതെല്ലാം ഉപയോഗിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം. ഇതു ഇത്തരം സാമഗ്രികൾ ഉപയോഗിക്കുന്നതിലെ കൌതുകം മാത്രമല്ല; വളരെ ഫലപ്രദമായ പഠനോപകരണങ്ങളാണിവ എന്നതുമാണ്. കുട്ടികൾക്ക് ഏറ്റവും കൂടുതൽ സംവേദനം നൽകുന്നുണ്ട് ഇവ. അക്ഷരങ്ങൾ എഴുതുന്നതിലെ വേഗതയുടെ എത്രയോ മടങ്ങാണ് കീബോർഡിലെ വിരൽവേഗത. മനക്കണക്കിനേക്കാൾ വേഗതയിലാണ് കാൽക്കുലേറ്ററിൽ വിരൽ നടക്കുന്നത് എന്ന് കണ്ടിട്ടില്ലേ. മനക്കണക്കിൽ ഭാഷയാണ് പ്രധാനകർമ്മം നിർവഹിക്കുന്നത്. പന്തീരുപ്പന്ത്രണ്ട് നൂറ്റിനാൽപ്പത്തിനാല്….എന്നു മനസ്സിൽ ഭാഷയാണ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത്.നേരെ മറിച്ചു കേവലഗണിതമാണ് കാൽക്കുലേറ്ററിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നത്.കമ്പ്യൂട്ടറിലാവുമ്പൊൾ ഗണിതത്തിന്റെ അമൂർത്തസ്വഭാവം പൂർണ്ണതയിലെത്തുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഒരേസമയം ഒരായിരം ക്രിയകൾ നിർവഹിക്കപ്പെടുന്നു. ഭാഷയും ശാസ്ത്രവും ഡ്രോയിങ്ങും പി.ഇ.ടി.യും ഒക്കെ ഐ.ടി.ക്ക് വഴങ്ങും. നാമതിന്ന് കുറേകൂടി സന്നദ്ധത കാണിക്കണമെന്നു മാത്രം.ഇതു ക്ലാസ് മുറികൾ കുറേകൂടി സജീവമാക്കും. ശാസ്ത്രക്ലാസുകളിൽ ഒരു ലാബ് ആക്ടിവിറ്റി നൽകുന്ന ഊർജ്ജം നാം അനുഭവിച്ചതാണ്. അതിലധികം ഉണർവ്വ് ഒരു ഐ.ടി.വിഡ്ജറ്റ് ക്ലാസ്മുറിയിൽ സൃഷ്ടിക്കും.
ഇങ്ങനെയുള്ള ചെറിയതുടക്കങ്ങൾ കമ്പ്യൂട്ടറുകളുടേയും ഇന്റർനെറ്റിന്റേയും വലിയ ലോകത്തേക്ക് നമ്മുടെ കുട്ടികളെ നയിക്കും. നോക്കൂ: നമ്മുടെ ക്ലാസിലെ എല്ലാ കുട്ടികൾക്കും നമുക്കും സ്വന്തമായൊരു നെറ്റിടം-ബ്ലോഗ്, റ്റ്വിറ്റർ, ഇ-മെയിൽ അഡ്രസ്സ്…തുടങ്ങിയവയുണ്ടെങ്കിൽ എന്തെന്തു ഫലപ്രദമാകും അധ്യയനം? 10-4 ക്ലാസ്മുറികൾ 24 മണിക്കൂർ പഠനമുറികളായി മാറും.റ്റ്വിറ്ററിലൂടെ ഒരു ചോദ്യം ഉന്നയിക്കുകയും ലോകത്ത് മറ്റെവിടെയോ ഇരിക്കുന്ന മറ്റൊരാൾ അതിന്ന് ഉത്തരം പറഞ്ഞുകൊടുക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥ നമ്മുടെ കുട്ടികളെ ഇന്നത്തെനിലയിൽ നിന്നു ബഹുകാതം മുന്നിലേക്ക് നയിക്കും.അറിവിന്റെ സുഖം ലഭിക്കുന്ന കുട്ടി കൂടുതൽ നല്ല പൌരനായി-ലോകപൌരനായി വളരും. വിശ്വമാനവൻ എന്നൊക്കെ നാം പറയുന്ന അവസ്ഥ.സ്നേഹത്തിന്റേയും സന്തോഷത്തിന്റേയും ലോകങ്ങൾ ഉയരും.